Yıllardan 2008. Yer İstanbul’un ve Türkiye’nin en güzel devlet yurdu Apdi İpekçi Yurdu. Öğrenciler arasında bilinen adı ile Abdi Palace. Semt olarak da Maçka. Neredeyse tüm milletlerden öğrencilerin yaşadığı bir yurt.
Buradan Maldiv Adalı Nisham’a, Kamboçyalı adını unuttuğum kardeşime. Özbekistanlı Muhammed abiye, Tunuslu Ahmet’e, Gana’lı diğer bir kardeşime, Azerbaycanlı Azad’a, Kosova’nın bağımsızlığını kutladığımız bir başka abime, adını hatırlayınca yazmaya devam edeceğim tüm dostlarıma selam olsun.
Satranç turnuvası var
Yurtta satranç turnuvası düzenlenecek diye afiş asmışlar. Süleyman Çakır odama geldi haber vermek için. Kurtlar Vadisi’ndeki değil. Tanıdığım en iyi tarihçilerden Abdi Placa’lı Süleyman Çakır. Katıldım. Akşamına turnuva var.
Hala orası var mı bilmiyorum yurdun en altındaki kata masalar kurulmuş. Rakipler listeli bir şekilde asılmış. Başladı turnuvaya. 1. rakibimi, 2. rakibimi, 3. rakibimi yendim. Yeni rakip Azerbaycan’lı Azad. O da ben de tüm maçlarımızı almışız.
Not: Hem internette hem de gerçek hayatta 1000’in üzerinde maçı kaybetmemişim.
Not 2: Hazırlık sınıfında olduğum için o aralar İTÜ Yabancı Dil Yüksekokulu kütüphanesinde ne kadar Türk tarihini anlatan kitap varsa okuyorum.
Türkiye Azerbaycan maçı başladı
Azad ile başladı maçımız. İlk başlarda ikimizde belli olan hamleleri yapıyorduk. Zamanla hamleler sertleşmeye ve kazanmaya odaklı olmaya başladı. İlk defa bir rakibimin ne yapacağını kestiremiyordum. Oldukça da hızlıydı. Uzatmayacağım. Hayatıma tanıdığım en iyi oyunlardan biriydi. 20. dakikada şah mat. Yendi beni. Sonradan öğrendim ki Azerbaycan şampiyonu ile oynuyormuşum.
Maç bitti. Birbirimizi tebrik ettik. Üzülme rakibim bir daha ki maçı da sen alırsın. Ama geçmiş olsun deyip gülümsedi. Bu makalemi yazmama sebep olan “Türkiye Azerbaycan Kardeşliği” başlığının fitilini de ateşlemiş oldu. Gel dedim sana bir çay ısmarlayayım. O sırada da bir hikaye anlatayım.
Türkiye Azerbaycan kardeşliğinin ilk temelleri
Kurtuluş Savaşı yılları. Mustafa Kemal Atatürk doğu cephesi komutanı Kazım Karabekir Paşa’ya bir mektup yazar. Devlette hiç para kalmadı. Şu anda millet olarak da içeriden para temin edeceğimiz bir kaynağımız yok. Farklı kaynaklardan para elde edinceye kadar Azerbaycan’dan borç para almanızı rica ediyorum. Bu istek Azerbaycan Hükümeti’ne iletilir. Kaynaklarda ise ilk resmi temas olarak geçer. Azerbaycan bu isteği geriye çevirmedi.
- 30 sistern petrol
- 2 sistern benzin
- 8 sistern kerosin
ve savaş bitinceye kadar da Türkiye’ye her ay 3 vagon petrol ve kerosin gönderdi.
Aradan 1 yıl geçti. Yine Mustafa Kemal Atatürk’ün Azerbaycan’dan istediği 500 KG altın gönderildi. Devlet bütçesi ve silah – muhimmat alımı için çok önemliydi. Kurtuluş savaşının kazanılmasında büyük rol oynadı.
Neriman Nerimanov’un Atatürk’e mektubu
Her gün kazanılan başarılar Türk halkının emperyalizmden kurtulma günlerinin yaklaştığını gösterir. Bu nedenle Türk halkını kutluyorum. Paşam. Bizim Türk milletinde kardeş kardeşe borç vermez. Kardeş her zaman kardeşin elinden tutar. Biz kardeşiz ve her zaman birbirimizin elinden tutacağız.
Azerbaycan’ın sevinci bizim sevincimiz, kederi bizim kederimizdir.
Mustafa Kemal Atatürk
Bu hikayeyi anlattıktan sonra Azad’a dönüp şunu söyledim. Biz rakip değiliz. Kardeş kardeşe rakip olmaz.
Turnuvadaki sıralamalar;
- Azad ..
- Serhat Sağlam
- Süleyman Çakır
İlgin olan tarafı ise şu. Birincilik madalyası bende. İkincilik madalyası Süleyman Çakır’da, üçüncülük madalyası Azad’da. Süleyman Çakır ben ilk defa madalya alıyorum senin bir sürü var bana verir misin dedi. Madalyamı ona verdim. Azad senin hep birincilik madalyan var kardeşim. Al benim madalyamı üçüncülük madalyasını bana ver dedi.
Bu zor günlerde Türkiye’nin Azerbaycan’a, Azerbaycan’ın ise Türkiye’ye çok ihtiyacı vardır. Kardeş kardeşin her zaman yanında olur ve kardeş kardeşe her zaman muhtaçtır.
Bir yanıt yazın